AB’nin Su Çerçeve Direktifi (SÇD), Avrupa’daki nehirlerin, göllerin ve yeraltı sularının durumunu iyileştirmek ve kötüleşmesini önlemek amacıyla 2000 yılından bu yana uygulanıyor. Direktif, hem insan hem de doğa ihtiyaçlarını destekleyecek şekilde su kalitesini korumayı ve yeterli miktarda su temin etmeyi hedefliyor.
Direktif 8 ana hükümden oluşmaktadır: havzaların belirlenmesi, suların analizi ve izlenmesi, çevresel hedefler, alınacak önlemler, yönetim planları, idari tedbirler, maliyetin karşılanması ve kamuoyunun katılımı.
Su kaynaklarının korunması ve su yönetiminde örnek bir düzenleyici belge niteliği taşıyan Su Çerçeve Direktifi’nde öngörülen bazı önlem ve gereklilikler şu şekildedir.
▪️Nehir Havzası Yönetimi
▪️İyi Ekolojik ve Kimyasal Durum Hedefi
▪️Su Kirliliğinin Kontrolü
▪️Kamu Katılımı ve Bilgilendirme
▪️Kirleten Öder Prensibi
▪️Ekonomik Araçların Kullanımı
▪️Çapraz Sınır İşbirliği
▪️İzleme ve Raporlama
Türkiye, yarı kurak bir iklim kuşağında yer alması nedeniyle sanılanın aksine su zengini bir ülke değildir. Artan nüfus, şehirleşme ve sanayileşme gibi dinamikler, su kaynakları üzerindeki baskıyı artırırken, iklim değişikliği de su krizini derinleştirmektedir. Türkiye’de su yönetimine dair çeşitli kanunlar bulunsa da kapsamlı bir su yasasının eksikliği, su kaynaklarının verimli ve sürdürülebilir şekilde yönetilmesini zorlaştırmaktadır. AB adaylık süreci kapsamında Türkiye, Su Çerçeve Direktifi ile uyumlu bir mevzuat geliştirme çalışmalarına başlamış ve bu doğrultuda ulusal su politikalarını şekillendirmek üzere önemli adımlar atmıştır. 2019 yılında hazırlanan Ulusal Su Planı da, suyun korunması ve yönetimine yönelik daha etkili bir çerçeve sunarak bu çalışmaları desteklemektedir.